Aðili... aðili... aðili...

Mig langar að byrja þessa færslu á að óska Rúnari Kristinssyni til hamingju með landsleikina alla og árangurinn.  En snúum okkur þá að efni færslunnar; endalaus notkun hins mjög svo ljóta orðs „aðili“.  Þetta orð er einn ljótasti og mest óþolandi fylgifiskur stofnanamálsins sem nú tröllríður íslenskunni.  Þessi aðilinn og hinn eru aðilar að hinu og þessu með öllum hinum aðilunum.  Í flestum tilvikum er hægt að nota önnur og betri orð í stað þessa ljóta orðs.  Hversu oft hefur maður ekki heyrt eftir fjörugan fótboltaleik: „Liverpool var betri aðilinn í fyrri hálfleiknum.“  Í þessu tilviki væri einfaldara og miklu fallegra að segja: „Liverpool var betra liðið í fyrri hálfleiknum.“  Ennfremur má oft einfaldlega fella hið ljóta orð út úr setningu án þess að setja nokkuð í staðinn.  Það á til dæmis við um neðstu málsgreinina í fréttinni sem þessi færsla er tengd.  Miklu nær væri að skrifa: „Í kvöld voru einnig fjölmargir sæmdir heiðursmerki KSÍ ...“ og „Alls fengu 74 heiðursmerki, 53 voru sæmdir   ...“.  Öllum skilst að hér er átt við fólk sem starfað hefur í þágu fótboltans og lesendum er forðað frá hinu alræmda aðilafeni.

Rúnar heiðraður fyrir 100 landsleiki

Athugasemdir

[Brjánn Guðjónsson, 18.12.2007 kl. 06:45]

ég er aðili